Na maanden oefenen was het zover. Het allereerste optreden van de Deurdweilers (toen nog Zooitje Ongeregeld) op het schoolcarnaval. Daar stonden ze hoor.
Iedereen stond verbaasd te kijken toen daar ineens 10 kinderen van rond de 11 jaar het schoolplein op kwamen lopen met instrumenten in hun hand die ze nauwelijks konden tillen.
Met topnummers als “Uche, uche” en “De Vuilnisman” kregen ze toch de zaal in de polonaise.
Om nog steeds onverklaarbare wijze, vond de Angerense Carnavalsvereniging het prachtig en vroeg de kleine dweilers ’s maandags op hun carnavalsavond op te treden. Ook hier waren de mensen helemaal lyrisch over het optreden. Dat had tot gevolg dat de Carnavalsvereniging de dweilers letterlijk de volgende avond uit bed belden met de vraag of ze niet nog eens zo’n show weg wilden geven.
Iedereen was fanatiek genoeg, dus de pyama’s gingen uit en de blauwe kiel ging nog eens aan voor wederom een geslaagd optreden. Voor een enkeling werd het schijnbaar iets te laat, maar het was toch een leuk gezicht…zo’n dweiler met de trompet op schoot slapend tegen een gokautomaat…
Toen kwam er een week na het carnaval een leraar van school naar een aantal Deurdweilers toe of ze niet mee wilden doen met de Bemmelse Dweildag, het grootste dweilevenement ter wereld met zo’n 110 orkesten.
Tja… dat was geen moeilijke vraag. Dus waren de Deurdweilers nog geen 3 maanden later te zien in Bemmel.